*** ยุคศิวิไลซ์ ****

*** ประเทศไทยในสถานการณ์ความไม่มั่นคงและเผชิญกับภัยคุกคามรอบด้าน ****

ไม่ว่าจะเป็นภัยทางเศรษฐกิจ ความแตกแยกภายในประเทศ หรือภัยจากต่างชาติ คำถามสำคัญคือ “จะรอดพ้นอันตรายได้อย่างไร?”


คำตอบที่ลึกซึ้งที่สุดไม่ใช่แค่ยุทธศาสตร์หรือกำลังทหารเท่านั้น แต่อยู่ที่ การกลับคืนสู่รากแก่นของความมั่นคงที่แท้จริงของชาติ คือ “สัจจะ” — สัจจะของผู้นำ สัจจะของประชาชน และสัจจะของสังคมโดยรวม

แนวทางให้ประเทศไทยรอดพ้นจากอันตราย:

1. สัจจะของผู้นำ
ผู้นำทุกระดับต้องมี “สัจจะ” เป็นหัวใจนำการตัดสินใจ ไม่หลอกลวงประชาชน ไม่รับผลประโยชน์ ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด แต่ยึดถือประโยชน์ของชาติและความเที่ยงธรรมเป็นที่ตั้ง

“ถ้าผู้นำมีสัจจะ ประชาชนจะไม่หวาดกลัวภัย เพราะจะเห็นผู้นำเป็นหลักชัย”

2. สัจจะของประชาชน
ประชาชนต้องมีความซื่อสัตย์ต่อตนเองและผู้อื่น ไม่หลงเชื่อข่าวปลอม ไม่สร้างความแตกแยก ยึดถือความจริงและความดีงามเป็นหลัก

“ถ้าประชาชนรักษาสัจจะ ความสามัคคีจะกลับมาโดยไม่ต้องบังคับ”

3. สัจจะนำความร่วมมือ
ในภาวะที่โลกแตกแยก ประเทศไทยต้องยืนอยู่บนจุดที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด เป็นตัวกลางแห่งสันติภาพ เป็นผู้นำในการเสนอ “สัจจะเพื่อสันติ” บนเวทีโลก

“สัจจะไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด คือสะพานเชื่อมรอยร้าวของโลก”

4. สัจจะสร้างเศรษฐกิจที่มั่นคง
การลงทุน การท่องเที่ยว และการค้าจะกลับมาอย่างมั่นใจ ถ้าประเทศมีความโปร่งใส มีความยุติธรรม และไร้คอร์รัปชัน ซึ่งทั้งหมดเริ่มจาก “สัจจะทางเศรษฐกิจ”

5. สัจจะคือโล่ของชาติ
ในยามที่ภัยรอบด้านเพิ่มขึ้น ความแข็งแกร่งทางทหารยังไม่เพียงพอ ประเทศจะต้องมี “พลังศีลธรรม” เป็นเสาหลักของความมั่นคง

“อาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดของชาติ คือจิตใจที่ยึดมั่นในสัจจะ”

บทสรุป:
ประเทศไทยจะรอดพ้นจากอันตราย ด้วยการกลับไปยึด “สัจจะทำ” เป็นรากฐาน

ไม่ใช่สัจจะที่พูดเฉย ๆ แต่เป็นสัจจะที่ทำจริงทุกวัน ทั้งระดับผู้นำ ประชาชน และทุกภาคส่วน

 

*** ธรรมชาติของหลุมดำ ****

คนหลุมดำคนหนึ่ง จะดูดเหล่าคนจิตวิญญาณฝ่ายอธรรมมารวมกัน เป็นการเปิดโลกให้มวลมนุษย์ได้เห็นว่าคนอธรรมมีใครบ้างทำอะไรมาบ้าง


1. หลุมดำ = สัจจะของกรรม
หลุมดำไม่ใช่ตัวร้าย หากแต่เป็น กลไกธรรมชาติ ที่ไม่มีใครหนีพ้น เช่นเดียวกับ “กรรม” ที่ตามทันทุกการกระทำ

คนผู้เป็นหลุมดำในที่นี้ คือผู้ที่มีพลังแห่งสัจจะ เป็นพลังแห่งแรงดึงดูดที่ไม่มีใครหลุดรอดความจริงไปได้

2. คนฝ่ายอธรรม = พลังงานตกต่ำ
จิตวิญญาณของผู้ที่มีอธรรมเป็นที่ตั้ง จะค่อยๆ เคลื่อนเข้าหาหลุมดำ เพราะสภาพของตนเองถูกดึงดูดด้วยแรงแห่ง “กรรม” และ “ความจริง”

3. การเปิดเผย = การเปิดโลก
เมื่ออธรรมถูกรวบรวมและเปิดเผย โลกจะเริ่มเห็น “ความจริง” ชัดเจน
นั่นคือสัจจะกำลังเผยตน ผ่านการกระทำของหลุมดำ

เมื่อ “หลุมดำ” ปรากฏในโลกแห่งมนุษย์ ไม่ใช่เพื่อทำลาย

แต่เพื่อ ชี้ให้เห็น ใครคือ “ผู้ที่อยู่ในเงามืดของกรรม”
และเป็นกลไกสำคัญของ “การแสดงธรรมะผ่านอธรรม”

 

*** “สุดท้าย เหล่าอธรรมที่อยู่ในหลุมดำ จะถูกผลการกระทำทำลายล้างตนเอง” ****

หลุมดำ = พื้นที่แห่งผลกรรม

หลุมดำไม่ใช่ผู้ลงโทษใคร
มันเพียงแค่ “เปิดพื้นที่แห่งความจริง” ให้ทุกคนได้เห็น

• เมื่อเหล่าอธรรมถูกรวบรวมไว้ในที่เดียว
• พวกเขาจะ สะท้อนกรรมของกันและกัน
• และผลการกระทำ (กรรม) จะเริ่มย้อนกลับเข้าหาตนเอง

พวกเขา ล่มสลายไม่ใช่เพราะถูกปราบ
แต่เพราะ “ความมืดในตนเองกัดกินกันและกัน”
และ ไม่มีใครทนพลังของกรรมที่ตนเองสร้างไว้ได้

อธรรมทำลายตัวเอง เพราะ…

1. ไม่มีหลักสัจจะค้ำจุน
   พอถึงเวลาที่ความจริงมาเยือน ทุกสิ่งที่อธรรมสร้างจะพังทลาย
2. อยู่ร่วมกันไม่ได้
   เพราะอธรรมไม่มีความไว้ใจ มีแต่ผลประโยชน์ พวกเขาจะหักหลังกันเอง
3. ผลกรรมไล่ทัน
   กรรมไม่ลืมใคร เมื่อทุกอย่างปรากฏ พวกเขาจะได้รับผลของการกระทำโดยไม่มีใครช่วยได้

ความพินาศของอธรรม = จุดเริ่มต้นของแสงสว่าง

“หลุมดำไม่ได้มีไว้เพื่อกลืนกินโลก
แต่มีไว้เพื่อกลืนกินความมืด เพื่อให้แสงของสัจจะได้ฉายออกมาอีกครั้ง”

เมื่ออธรรมถึงจุดจบด้วยน้ำมือของตนเอง มนุษย์ที่ยืนอยู่ในความดีจะได้เห็นว่า

“กรรมมีจริง สัจจะมีผล”
และนั่นคือบทเรียนยิ่งใหญ่ที่โลกควรรู้

 

*** คำประกาศแห่งหลุมดำ ****

เสียงของผู้เปิดเผยความมืด เพื่อให้สัจจะได้ฉายแสง

ข้าคือหลุมดำ — มิใช่ผู้พิพากษา แต่มิอาจปล่อยให้ความเท็จดำรงอยู่อย่างลอยนวล

ข้าไม่ต้องการทำลายใคร แต่ผู้ที่ยืนอยู่บนความหลอกลวง ย่อมมิอาจยืนอยู่ต่อไปเมื่อเผชิญหน้ากับผลแห่งการกระทำของตนเอง

ผู้ใดที่มีจิตอธรรม ย่อมถูกแรงดึงดูดของข้าเย้ายวนเข้ามา

เพราะข้าคือกระจกแห่งกรรม กระจกที่ไร้คำโกหก และไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้

ผู้ใดเคยหลอกลวงมนุษย์ ใช้อำนาจผิดธรรม สร้างความทุกข์ให้ผู้อื่นเพื่อผลประโยชน์ส่วนตน — เจ้าจะไม่หลบหนีได้อีก

ข้าไม่ปราบเจ้า — เจ้า ทำลายตนเอง ด้วยเงาของตัวเจ้าเอง

เมื่ออธรรมรวมตัวกัน ก็จะกัดกินกันเอง

เมื่อความจริงถูกเปิดเผย ไม่มีความมืดใดสามารถยืนอยู่ได้


จงรู้ไว้เถิด —
สัจจะคือพลังเดียวที่ไม่ถูกรูปรอยแห่งกาลเวลาทำลาย
และเมื่อข้ากระทำหน้าที่เปิดเผยอธรรม
นั่นมิใช่เพราะข้าเกลียดชัง
แต่เพราะถึงเวลาแล้ว…
ที่โลกจะได้เห็นว่า กรรมจริง
และ สัจจะเป็นของจริง

ผู้ใดมีใจดี ขอให้ยืนอยู่กับแสง

ผู้ใดมีใจอธรรม จะถูกดึงดูดเข้าสู่เงามืดของตนเอง
และดับสูญไปในผลของกรรมตน

 

*** คำประกาศของแสง ****

เสียงของผู้ยืนอยู่กับสัจจะ เพื่อเปิดฟ้าสว่างหลังความมืด

ข้าคือแสง — มิใช่เพียงแสงสว่างทางตา
แต่คือแสงแห่งสัจจะ ที่ไม่มีเงาของผลประโยชน์เจือปน

ข้าไม่อวดอ้าง ไม่แผดเผา
แต่ข้าส่องให้เห็นความจริงอย่างที่มันเป็น

เพื่อผู้ที่หลงทางในความมืด จะได้มีทางเลือก
เพื่อผู้ที่หวาดกลัว จะได้มีที่พึ่งพา

ข้าไม่สู้กับความมืด เพราะความมืดไม่มีพลังในตัวเอง
เมื่อข้าปรากฏ ความมืดก็เพียงแค่สลายไป

ผู้ใดตั้งมั่นในสัจจะ ย่อมส่องสว่างได้แม้อยู่ท่ามกลางโลกที่อธรรมครอบงำ

ผู้ใดไม่ทรยศต่อใจตนเอง ย่อมเป็นประภาคารให้คนอื่นได้เห็นหนทาง

แสงของข้าไม่ได้มาจากชื่อเสียง ตำแหน่ง หรือการยอมรับ
แต่มาจาก สัจจะที่กระทำแล้ว และไม่ละทิ้งแม้ในยามโดดเดี่ยว

จงรู้ไว้เถิด —
ไม่มีความมืดใดดำรงอยู่ได้นาน หากเจ้ากล้ายืนอยู่กับแสง

และไม่มีแสงใดเจิดจ้าเท่าแสงของจิตใจที่ซื่อสัตย์ต่อความดี

ข้าจะไม่ดับลง ตราบใดที่ยังมีผู้หนึ่งยึดมั่นในความจริง
และตราบใดที่เจ้ายังเชื่อในสัจจะ

แสงของข้าก็จะอยู่กับเจ้า… แม้ทั้งโลกจะเงียบงัน

 

*** คัมภีร์แห่งสัจจะทำ ****

หนังสือแห่งความจริงที่ไม่มีผู้ใดสามารถบิดเบือนได้

บทที่ ๑: สัจจะคืออะไร

สัจจะ คือ คำมั่นที่ทำกับใจตนเอง แล้วลงมือกระทำจนเป็นจริง

มิใช่คำพูดเพื่อให้คนอื่นเชื่อถือ
แต่คือ คำสัตย์ที่ตนเองต้องยึดมั่นแม้ไม่มีใครเห็น

ผู้ใดเอาสัจจะเป็นที่ตั้ง
ผู้นั้นย่อมมีใจที่เข้มแข็งกว่าทุกอำนาจในโลก

บทที่ ๒: อธรรมแพ้ภัยตน

อธรรมไม่แพ้เพราะถูกปราบ
แต่อธรรม แพ้เพราะหลงตนเอง
และถูกผลแห่งการกระทำของตนเองทำลาย

ผู้ใดสร้างความมืด จะถูกมืดนั้นกลืนกิน
ผู้ใดทรยศต่อสัจจะ จะไม่มีที่ยืนในโลกใหม่

บทที่ ๓: สัจจะต้องทำทุกวัน

สัจจะไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ต้องบูชา
แต่คือสิ่งจริงที่ต้องลงมือทำในชีวิตประจำวัน

แม้ทำเพียงวันละข้อ
แต่หากกระทำด้วยใจแท้จริง ย่อมเปลี่ยนชีวิตและเปลี่ยนโลกได้

บทที่ ๔: สัจจะทำคือปาฏิหาริย์ที่เกิดได้จริง

ปาฏิหาริย์มิใช่เรื่องเหนือธรรมชาติ
แต่คือผลลัพธ์ของ ความตั้งใจจริงและการกระทำที่ไม่หวั่นไหว

ผู้ใดรักษาสัจจะด้วยหัวใจบริสุทธิ์
ผู้นั้นสามารถเปลี่ยนความทุกข์ให้เป็นแสงได้
แม้ท่ามกลางความสิ้นหวัง

บทที่ ๕: เมื่ออธรรมรวมตัว สัจจะจะเผยแสง

โลกกำลังเผชิญจุดแหลมของยุค
เมื่อเหล่าอธรรมรวมตัวกันอย่างชัดเจน
นั่นคือเวลาที่ สัจจะจะฉายแสง ให้ผู้คนได้เห็นทางรอด

หลุมดำแห่งกรรมจะดึงอธรรมลงสู่ความมืด
ส่วนผู้มีสัจจะจะเป็น “แสงที่ไม่ดับ” ของมนุษยชาติ

บทที่ ๖: พันธสัญญาใหม่ของโลก = สัจจะ

โลกเก่าเชื่อในคำสัญญา
โลกใหม่ต้องยืนอยู่บน สัจจะที่กระทำ

นี่คือพันธสัญญาใหม่ของมนุษย์กับตนเอง
มิใช่เอกสาร แต่มาจากใจที่ไม่ทรยศต่อความจริง


บทส่งท้าย:
ใครๆ ก็เป็นผู้ถือคัมภีร์ได้
ผู้ถือคัมภีร์แห่งสัจจะทำ ไม่จำเป็นต้องมีตำแหน่ง
แต่ต้องมี “ใจแท้”
ต้องมี “ความกล้าในการทำดีแม้ไม่มีใครเห็น”
ต้องมี “การยอมเสียผลประโยชน์เพื่อรักษาคำสัตย์”

ผู้ใดอ่านคัมภีร์นี้ แล้วลงมือทำ
โลกจะเปลี่ยนผ่านยุคมืดสู่ยุคสว่าง ด้วยมือของผู้นั้น

 

*** สังคมกำลังถูกอธรรมสร้างความแตกแยก แต่สื่อต่างๆ พยายามให้ผู้คนมีสติไม่ตกเป็นฝ่ายใด ****

ในเวลานี้ “อธรรม”
ไม่ได้มาในรูปของศัตรูที่ถืออาวุธ

แต่มาในรูปของ “ข้อมูล ความกลัว ความเกลียดชัง”
ที่ถูกบิดเบือนเพื่อทำให้คน แยกข้าง

และเมื่อคนแยกข้างแล้ว
— สัจจะก็ถูกกลืนหายไปในอารมณ์


✦ ข้อสังเกตสำคัญ:

• อธรรมในยุคนี้ ไม่ได้บังคับให้เลือกผิด
  แต่ “ปลุกเร้าให้เลือกข้าง” จนละทิ้งความเป็นกลางและความเที่ยงธรรม
• สื่อบางกลุ่มเริ่มทำหน้าที่สำคัญ
  พยายามให้คน “มีสติ” และไม่หลงเข้าไปในการต่อสู้ที่ ไม่มีผู้ชนะที่แท้จริง
• การ ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด ไม่ใช่การเพิกเฉย
  แต่คือการยืนอยู่บนพื้นฐานของ “สัจจะที่สูงกว่า”
  ซึ่งไม่ใช่แค่ความเห็น หรืออารมณ์ ณ เวลาหนึ่ง

✦ สัจจะจึงมีหน้าที่ใหม่:

“รวมใจคนที่ยังอยากยืนอยู่กับความจริง แม้โลกจะบีบให้เลือกข้าง”

❝สัจจะไม่เลือกฝ่าย
แต่เลือกความจริง❞

❝การไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด คือการยืนหยัดอยู่กับสันติ และปฏิเสธการตกเป็นเครื่องมือของความเกลียด❞

 

*** คำประกาศสัจจะแห่งความเป็นกลางสู่สันติภาพ ****

เสียงของผู้เลือกสัจจะ แทนการเลือกฝ่าย

ข้าพเจ้าขอยืนอยู่ในความเป็นกลาง —
ไม่ใช่เพราะไม่รู้ว่าฝ่ายใดผิดหรือถูก

แต่เพราะข้าพเจ้าเห็นว่าความเกลียดชังนั้น บิดเบือนความจริง
และไม่มีฝ่ายใดชนะได้ด้วยการทำลายอีกฝ่าย


ข้าพเจ้าไม่ยอมเป็นเครื่องมือของความโกรธ
ไม่ยอมพูดเพราะถูกกดดัน
ไม่ยอมเงียบเพราะกลัวเสียที่ยืน

ข้าพเจ้าจะพูดและกระทำ ด้วยสติและความเที่ยงธรรมเท่านั้น

ข้าพเจ้าไม่ยืนเคียงข้างฝ่ายใด
แต่ข้าพเจ้ายืนอยู่เคียงข้าง ความจริง
และขอให้ทุกการกระทำของข้าพเจ้า นำพาสันติสุข มิใช่ไฟเผาผลาญ

หากโลกจะด่าว่าข้าพเจ้าเป็นกลางเกินไป

ข้าพเจ้าขอให้โลกได้รู้ว่า ข้าพเจ้าเลือกอยู่กับสัจจะที่ไม่ล้มเหลว แม้โลกทั้งใบจะแตกแยก


หากมนุษย์ยังมีหวัง
ความหวังนั้นย่อมไม่อยู่ที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งชนะ
แต่อยู่ที่ทุกฝ่าย ยอมรับความจริง รักษาสัจจะ และให้อภัยได้


ข้าพเจ้าจึงยืนยันอีกครั้ง —
ข้าพเจ้าเลือกความเป็นกลางที่ไม่กลัวความจริง
และข้าพเจ้าจะไม่ยอมให้ตนเองกลายเป็นส่วนหนึ่งของอธรรม
แม้จะมีคำพูดหวาน หรือแรงกดดันใดมาก็ตาม

นี่คือพันธะของข้าพเจ้า
นี่คือคำสัตย์ของข้าพเจ้า
และนี่คือทางที่ข้าพเจ้าจะเดิน… จนวันสุดท้ายของชีวิต

 

*** หมดยุคของม็อบแสดงพลัง
เข้าสู่ยุคของความจริง ****

สมัยหนึ่ง ผู้คนตะโกนแข่งกันเพื่อแสดงว่าใคร “ยิ่งใหญ่กว่า”

แต่วันนี้… ผู้คนเริ่มเงียบเพื่อฟังว่า “ใครจริงกว่า”

เสียงตะโกนอาจเร้าใจชั่วขณะ
แต่ความจริงอยู่ได้นานกว่ากระแสใดๆ

การรวมตัวเพื่อแสดงพลัง…
กำลังถูกแทนที่ด้วยการรวมจิตเพื่อแสดง สัจจะ

 

*** กองทัพสัจจะ ป้องกันประเทศสู่สันติภาพ ****

ทหารรักษาความเป็นกลาง ด้วย

“สัจจะไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด”

กองทัพสัจจะมิใช่เพื่อบีบบังคับให้ใครยอมจำนน
แต่คือเกราะปกป้องบ้านเมืองจากความแตกแยกที่อธรรมสร้างขึ้น

ทหารแท้ ยืนหยัดด้วยวินัย ไม่ใช่ด้วยอคติ
เข้าข้างความจริง ไม่เข้าข้างฝ่ายใด

ปกป้องทุกชีวิตด้วยหัวใจที่ยึดมั่นในสัจจะ
มิใช่เพราะได้รับคำสั่ง…

แต่เพราะ ได้ให้สัจจะไว้กับแผ่นดิน

—— สัจจะไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด——
คือยุทธศาสตร์สูงสุดในการหยุดยั้งสงคราม

คือแสงสว่างของทหารผู้ยืนอยู่เพื่อประชาชนทุกฝ่าย… ไม่ใช่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

 

*** ยุทธศาสตร์ป้องกันประเทศด้วยสัจจะ ****

—-บทนำ

ความล้มเหลวของการป้องกันประเทศด้วยความเกลียดปรากฏให้เห็นในทุกยุคทุกสมัย

เมื่อใดที่ฝ่ายใดใช้พลังแห่งอาวุธและความโกรธเพื่อปกป้องตนเอง เมื่อนั้นไฟของสงครามจะลุกลามจนยากควบคุม

ในยุคที่โลกกำลังเข้าสู่จุดแตกหักทางความเชื่อและอุดมการณ์ การใช้ “สัจจะ”

คือการสร้างแนวป้องกันประเทศจากภายในจิตใจ ไม่ใช่แค่ชายแดนทางกายภาพ


—- เป้าหมายสูงสุดของยุทธศาสตร์นี้
คือ การหยุดสงครามก่อนที่มันจะเกิด

และนำประเทศไปสู่ความมั่นคงและสันติภาพอย่างยั่งยืน

โดยไม่ต้องแลกด้วยชีวิตประชาชนหรือความเกลียดชังในหมู่พี่น้องร่วมชาติ

—- นิยาม: กองทัพสัจจะ คืออะไร

กองทัพสัจจะ คือกองทัพที่ไม่ยึดตนเป็นเครื่องมือของฝ่ายใด

แต่ยึดหลัก “สัจจะไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด” เป็นแก่นในการดำรงตน


ทหารแห่งกองทัพสัจจะ จะไม่ถูกชักจูงด้วยความโกรธ ความกลัว หรืออคติ

แต่จะเป็นผู้กล้ายืนอยู่กลางพายุแห่งความขัดแย้งด้วยใจมั่นคงในความเที่ยงธรรม


—- ภารกิจของกองทัพสัจจะไม่ใช่การล้มศัตรู แต่คือการยับยั้งอธรรมไม่ให้เติบโตในแผ่นดิน

ด้วยจิตใจที่มั่นในความจริงและสันติภาพ

—- สัจจะเป็นยุทธศาสตร์

สัจจะมิใช่เพียงคุณธรรมส่วนบุคคล แต่คือยุทธศาสตร์ทางความมั่นคงที่สามารถหยุดความรุนแรงได้จริง

ประวัติศาสตร์โลกพิสูจน์ว่า ผู้ที่ยึดมั่นในสัจจะคือผู้ที่สามารถเปลี่ยนแปลงประเทศและโลกได้อย่างแท้จริง

เช่น มหาตมะ คานธี ใช้สัจจะหยุดจักรวรรดิอังกฤษ

เนลสัน แมนเดลา ใช้สัจจะคืนความเท่าเทียมแก่แอฟริกาใต้


—- ทหารในกองทัพสัจจะ จะปฏิญาณว่า:

“ข้าพเจ้าจะไม่เป็นอาวุธของฝ่ายใด นอกจากฝ่ายสันติภาพ”

—- โครงสร้างกองทัพสัจจะ

1. หน่วยข่าวสารสัจจะ – รวบรวมข้อมูลที่แท้จริง ปราศจากอคติ เพื่อเผยแพร่ความจริง

2. หน่วยเยียวยาความขัดแย้ง – ทำหน้าที่เป็นผู้ฟัง และสร้างสะพานแห่งความเข้าใจระหว่างฝ่ายขัดแย้ง

3. หน่วยเฝ้าระวังการหลงผิดจากอคติ – ตรวจสอบข่าวปลอมและพฤติกรรมที่เสี่ยงต่อการแตกแยก

4. หน่วยเผยแพร่ “คำประกาศสัจจะไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด” – ส่งต่อเสียงแห่งความเที่ยงธรรมแก่ประชาชน

—- การฝึกและการเตรียมกำลัง

กองทัพสัจจะจะมีระบบฝึกฝนเฉพาะ ได้แก่:

- ฝึกปฏิบัติสัจจะวันละข้อ (สัจจะทำ) เพื่อสร้างจิตใจที่มั่นคง

- ฝึกควบคุมอารมณ์และหลีกเลี่ยงการตอบโต้ด้วยโทสะ

- ฝึกการยับยั้งความเกลียดชัง ก่อนจะกลายเป็นคำพูดหรือการกระทำ


การฝึกจะไม่ใช่เพียงร่างกาย แต่ฝึกใจให้ “กล้าอยู่ฝ่ายความจริง แม้จะไม่มีใครยืนอยู่ด้วย”

—- เป้าหมายระยะยาว

- สร้างระบบป้องกันประเทศที่มั่นคงจากภายใน
- เปลี่ยนกองทัพเป็นสถาบันแห่งสัจจะและความจริง
- สร้างต้นแบบให้โลกเห็นว่า “ประเทศที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดอย่างแท้จริงนั้นมีอยู่จริง”
- ขยายแนวทางนี้สู่เวทีโลก เพื่อช่วยยับยั้งสงครามระหว่างประเทศ

ภาคผนวก

คำประกาศ “กองทัพสัจจะ ป้องกันประเทศสู่สันติภาพ”

คำสัตย์ของทหารผู้ยึดมั่นในความเป็นกลาง

ตัวอย่างเหตุการณ์ที่กองทัพเลือกความเป็นกลางแล้วช่วยให้สถานการณ์คลี่คลาย